ΝΕΟΣ ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ Ποίημα από τον Ηλία Φουκη

ΝΕΟΣ ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ    Poem by ILIAS FOUKIS

                      

ΝΕΟΣ ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ
 

`Αν θελήσει
η Βούληση του Θεού της Γης
χωρίς να χρειαστεί να πλέκω το εγκώμιο του Δία
σήμερα εγώ....
θα περπατάω όλη μέρα στη Γη...
και το σημαντικότερο,
μόλις θα αντικρίζω την απόσταση ασφαλείας
που έχω από το θάνατο...
Δόξα τον Απόλλωνα
δεν θα με ενοχλήσει
το δαιμόνιο της Αυτοκαταστροφής.

 

 Αν δεν θελήσει
η Βούληση του Θεού των Ουρανών
στα όνειρά μου..
που μου πολιορκούν την ουσία της `Ύπαρξης
όπως τον Σίσυφο
ο εφιάλτης της άκαρπης εργασίας
δεν θα χαρίζεται ούτε ένα μέτρο ουρανός...
και ξέρετε που θα καταλήξουν
τα `Όνειρά για έναν καλύτερο Κόσμο και την Ωραία Ελλάς...!
Απαρατήρητα και σιγά - σιγά
θα τα τρώει η σκουριά
και οι σκόνες της λησμονιάς...

 

Αν θελήσει
η Βούληση του Θεού της Θάλασσας
τα δικά μου Φαντάσματα που είναι οπλισμένα
με βάρος στη συνείδηση και με συγνώμη,
θα έχουν την σπάνια ευκαιρία
να ξεπλύνουν της ζωντανές αμαρτίες της Τροίας
που έχουν γίνει ο πιο επικίνδυνος `Όλυμπος
με την κυνική τους προσδοκία
να είναι η Αιώνια Ελλάδα ενώπιον του Κόσμου.

 

Αν δεν θελήσει
η Βούληση του Θεού της Φωτιάς ,
εμένα που ξέρω καλύτερα το μοιραίο δεσμό
της Ελλάδας με τις Πυρκαγιές
θα μου χαθεί και η τελευταία ευκαιρία
να δείξω ελεημοσύνη
και οι Πόλεις θα συνεχίσουν
να καίγονται ήσυχα...

 

Και μάλιστα...αν δεν θελήσει
η Βούληση του Θεού της Αγάπης
εξαιτίας αυτής της τρομακτικής αναμόρφωσης
που έχουν υποστεί τα ανθρώπινα συναισθήματα
εμένα δεν θα με αγαπάει κανείς.

Το χειρότερο όμως είναι πως αυτή η Τραγωδία
δεν θα σταματήσει εδώ...

 

Αυτός ο Θεός της Αγάπης
έχει διαφημιστεί πολύ από τον `Όλυμπο...
Κάτι περισσότερο από τα συνηθισμένα Είδωλα
και διαφορετικά απ΄ αυτούς
άρπαγας όλων των πόθων
και με πολλές πιθανότητες αιωνιότητας.

 

'Όλοι οι φευγάτοι ταξιδιώτες
θα τις μαρτυράνε ότι όπου και αν πήγαν
δεν είδαν πουθενά καμία φανταστική αγάπη
που θα αρκούσε να πείσει
τον εύκολα εξ απατημένο κόσμο
ότι 'αξιζε την Κορυφή...

Λίγοι άνθρωποι αγαπιόταν στον Κόσμο.

 

Και αυτοί αγαπιόταν όσο τους επέτρεπε η σκέψη
ότι στο Μεγάλο Ουρανό δεν μπορείς να ανέβεις ποτέ
διότι εκεί ... πράγματι έχει εξελιχθεί
μία ανθρώπινη Ιστορία
αλλά όπως την έζησαν μονάχα οι Θεοί....

 

Και για να μείνουμε στη ζωή η οποία διαρκεί
λίγο ή πολύ όσο μια Εποχή
εμείς ούτως ή άλλος αγαπητέ μας Απόλλωνα
δεν είχαμε κανένα δίλημμα...
κανένα μυστήριο...
διότι δεν εκδηλώσαμε κανένα ενδιαφέρον
για να είμαστε Θεοί..

 

Το πρόβλημα ήταν πολύ απλό...
Εμείς ήμασταν ανεπιθύμητοι σε αυτή την Γη...
Εντελώς παράλυτη και χωρίς καμία ευθεία
έχουμε κυκλοφορήσει στον κόσμο
χωρίς να μας παρατηρήσει κανείς...

 

'Ισως θα πρέπει να οργανωθούμε
εμείς οι Μεγάλοι Ανώνυμοι
για να τερματίσουμε αυτή την τρέλα
με ψεύτικους ΄Ηρωες
από αυτούς που με την δική τους αθλιότητα
ξέρουν να στήσουν μόνο οι Θεοί...

 

Αυτή οι Θεοί
που θα ελέγξουν τα πάντα από ψηλά
και το πιο τρομερό
εμάς που θελήσει και Τύχη μαζί
μας ήθελαν να είμαστε κάτω....
παρόλο που τριγυρίσαμε την Γη μπρος και ανάποδα
για της μεγάλες αλλαγές στον Κόσμο..
θα μας συκοφαντούνται όλες οι γνώμες
δεν θα μας ακούγεται καμία μαρτυρία ....

 

Για αυτό και φοβάμαι
ότι εμείς που περπατάμε μόνο στη Γη
θα μείνουμε χωρίς Ιστορία...