Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2020

Η ΠΡΟΟΔΟΣ Ηλίας Φουκης



Η ΠΡΟΟΔΟΣ



Αυτονων που ακόμη δεν έχουν  γεννηθεί ,
κάποιος,
             με μία έντονη βιβλική προσοχή
στην χρήση του λόγου,
θα τους ανακοινώσει
ότι εμάς μας είχαν υποσχεθεί
ότι όπως και να φερόμαστε
                               με τη ζωή,
ξεπερνώντας τα συντρίμμια 
όποιον αμφιβολιών και ερωτηματικών
ευθέως ,
           θα είχαμε εξασφαλισμένη
μία θέση αναπαύσεως με τούς Δίκαιους.


Εκείνοι, που δεν έχουν γεννηθεί
επειδή θα φύγουμε εμείς
θα γεμίσουν μία άδεια θέση
την οποία θα τη ζήσουν
                  όπως και εμείς ,
με την αφελή και άναρχη σκέψη
" - Ζωή να είναι,
και όπως να είναι..
Στο κάτω - κάτω ,
πρώτου γεννηθούμε
δεν μας είπε κανείς ότι θα ζήσουμε..."

Σε μία τέτοια περίπτωση ,
δύσκολα να πιστέψουν
στην υπόσχεση ότι
παρ όλο αυτό το ποταπό συλλογισμό ,
θα πεθάνουν ως Δίκαιοι.



Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2020

THE SUMMIT Poem by ILIAS FOUKIS

THE SUMMIT Poem by ILIAS FOUKIS

                 
               THE    SUMMIT


               In the frozen wastes of Antarctica
               the only thing lacking
               was the Sun...
               which was found in excess
               only in the  Sahara  Desert.


               In the heat and aridity of the Sahara
               the only thing lacking was...
               an Oasis
               which was found in excess
               only in the Amazon rain-forests.


               Immersed in the Amazon Oasis
               the only thing lacking
               was the Summit...
               which was found in excess
               only in the Himalayan Mountains.
             
               Now that I've reached the highest summit
                                                        in the Himalayas
               I see that you can't dream of
               anything higher than this...


               On the Summit
               the security and serenity
               are so soothing and undisturbed 
               that I could literally
                                        die of  Loneliness...
               
               So for that reason..
               since I want to live
               the only solution is descent..


                              Translation  by
                              PHILIP     RAMP

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2020

ÆRE OG BEROMMELSE Poem in norvegian by ILIAS FOUKIS

ÆRE OG BEROMMELSE 

Poem in norvegian by ILIAS FOUKIS


Ære og berømmelse



I de årene Odyssevs
på sine mange , lange reiser
befant seg langt borte fra Penelope
ble han tilnærmet av mange
av de vakreste kvinnene i Hellas.


Han takket disse anonyme
greske gudinneaktige kvinnene
for lidenskapen de viste ham og
lovet å svare dem så snart
den universale Verden hadde
blitt innformert om Krigen i Troy.


Verden måtte under alle omstendigheter
få vite at han i all hast dro til Troy,
ikke for å provosere hjertesorg og Katastrofe,
men kun for å uttrykke vrede over Hellas
ærekrenkelse…


Verden fikk imidlertid kun
høre om dette
gjennom Dikterne,
mye senere i tiden.


Og slik endte Odyssevs,
den virtuose eventyreren,
opp med den tanken
at hvis han i virkeligheten hadde
vært elsket av Hellas vakreste kvinner,
ville han ikke ha høstet
hverken ære eller berømmelse
som resultat av denne Historien.


Vi forstår fra dette at
denne historien alltid vil bli
beskrevet av Poeter og
derfor kun bli sett på som dikterisk.


Den universale verden
vil derfor alltid se på historien
som noe utrolig  


Translation  by
Liv  Garras  Nilsen



PROGRESS Poem in norwegian by ILIAS FOUKIS

PROGRESS 

Poem in norwegian by 

ILIAS FOUKIS







PROGRESS



Til de som ennå ikke er blitt født
vil noen med intens bibelsk omhu
erklære at vi,
uavhengig av hvordan vi ter oss i livet,
har sikret oss en plass blant de Rettskafne.


De som ikke har blitt født før
vi andre forlater denne verden,
vil fylle de tomme plassene etter oss…


De kommer til å leve
på den samme måten som oss
udisiplinert... og tarvelig.


Det vil derfor bli svært vanskelig for dem
å tro på løfte om at
de vil dø som Rettskafne.

   Translation  by
Liv  Garras  Nilsen

VIAJE DE JESUCRISTO Poema de ILIAS FUKIS

VIAJE DE JESUCRISTO 

Poema de ILIAS FUKIS



VIAJE  DE    JESUCRISTO  


De todos los sueños en cuyo fondo
reinaba el fatalismo y la desgracia
no puedo todavía olvidar uno
que empezaba con la Vuelta al Mundo
en el punto geografico donde nació el Amor
y se cortaba en un instante
en que los hombres se odiaban entre sí.

De modo enteramente natural
di comienzo a la caza del Odio
pero después de poco ese desahogo se volvió incomodidad
pues acababa de leer
la “Dialéctica de Moisés”
y tenía que tranquilizar a mis propios fantasmas
con respecto al agobio que sentía Moisés
por la esencia de la Historia
que juzgada por la forma en que los vientos
acarician las ventanas de Jerusalén
no parece nada trágica.

Pero me parece que Moisés
cuyos pensamientos el aire esparcía por el Desierto
se había apresurado un poco.

Las ventanas de Jerusalén
han visto solo Ídolos.


Ellos no suponían peligro alguno para la Ciudad
pero al no ser peligrosos
eran incorregibles
y así podrían agitar las conciencias de los Ciudadanos
sobre la ética de los Héroes
donde tras la esclavitud de las almas de los hombres
empezó a extenderse la nube de la sospecha
de que finalmente no habían liberado a nadie.

Y tan grande era la confusión
de Pueblo que se había vuelto casi íntimo de Dios
que la otoñal desnudez del monte Sinaí
se vistió con el ímpetu de todo un Pueblo
que marchaba al castigo convirtiendo en polvo
la Dicha que el Destino le había prometido.

Tanta desolación como quedaba atrás bastaba
a dejar claro lo que alguna vez
fue un fantasma...

Apenas redimidos de la embriaguez
                del temperamento Divino
los visionarios de la Dialéctica
bautizada por el viento cálido y por el Alma
vieron que el Cielo no estaba presente en ningún lugar.

A su alrededor había solo Mundo...
por no decir Roma...
                poder...
                fría lógica.

Eso bastaba pues para alejarnos
de vosotros y la Tierra.

En otro mundo ya
no tenía la opción de controlarán
si Jerusalen se trasladaba al Infierno
                o al Paraíso
pues ya Jerusalén no podía saber
que con el Odio ante mí
mi Mirada que se arrastra por los Cielos
al igual que mi cuerpo por la Tierra
seguirá concibiendo sueños
para traer ante los ojos vacíos del Mundo
el infeliz pasado del Idealismo Blanco.

Por eso no hay ninguna esperanza
porque todo eso parecía muy turbio
y me temo que se impondrá lo más terrible de todo.

Las Santas Escrituras han empezado a caminar por la Tierra
negándose a caminar a pie con el mundo
desde que los Pasos del Mundo
se hicieron imperiales
y la noche que está a punto de caer sobre el Mundo
todos esos juegos nada serios
de recelos y elucubraciones
los tenderá como Leyendas Negras
a orillas del río Jordán.

Por tanto
solo una cosa será cierta
en el Sueño que tuve.

Su corriente no puede contener
en oleaje sin misterio
señales y sombras de vida ultraterrena.

 Aquella tiene fríos objetivos... concretos...
de modo que lo único que puede verse en el Mundo
será el Pueblo Castigado
que como quería deciros más arriba
atravesará la Historia
                teniendo por delante Desierto
en su ubicación eterna
pidiendo explicaciones por el regreso del Idealismo
del río Jordán...
que si no me equivoco
tampoco tiene derecho a regresar
como todos los seres
que no pertenecen a ningún Dios.




Traducion  de   RAFAEL HERRERA 

L'IMMORTALITA Poesia di ILIAS FOUKIS

L'IMMORTALITA     Poesia di ILIAS FUKIS






L'IMMORTALITA



Se noi due
ci amassimo un giorno intero
la mattina dopo
ci sveglieremmo con il pensiero
che nonostante la forza colossale del male
con lo stesso dinamismo
ci potremmo amare anche tutto l’anno. 


Visto che noi due
ci ameremmo tutto l’anno
quale limpido orizzonte ci vagherebbe
innanzi l’idea
che al contrario delle pupille vieppiù fosche
noi ci ameremmo in modo sempre più splendido
nei secoli dei secoli. 


E se a noi due
riuscisse un miracolo del genere
lievi e ingenui come tutte le velocità
correremmo al pensiero
di poterci amare
per tutti i secoli dei secoli. 


Quest’ultimo pensiero tuttavia
sarebbe alquanto gravoso… 
e severamente puniti
gli dei dell'Olimpo con carica suprema
''Per dare all'umanita il segreto della Felicita''
e sotto il peso del suo cieca
puo morire.


Traduzione  MAURIZIO DE ROSA

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2020

Ο ΦΤΩΧΟΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ Ποιημα απο τον ΗΛΙΑ ΦΟΥΚΗ

                    


 
                    Ο  ΦΤΩΧΟΣ  ΣΤΟ  ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ   


              
                    Οι παρατηρητές προβλέπουν ότι
                    τουλάχιστον μία φορά σε όλη τη ζωή
                    εγώ θα έχω Δίκιο...
                   
                   Τι πρόσωπο θα έχει το Δίκιο μου...!
                    Πόσο χρονών θα είναι...!
                    Το πορτοφόλι... άδειο ή γεμάτο θα το έχει...!


                    Είμαι βέβαιος  
                    πως τα λόγια για την προστασία μου 
                    θα δανείζονται από της χαμένες γλώσσες
                    γιατί προς το παρόν 
                    δεν υπάρχει κανένα κατανοητό  λεξιλόγιο
                    για να με προστατεύει.

                    Όπως βλέπετε λοιπόν
                    το Δίκιο μου θα είναι πολύ παλιό.
               
                    Οι επιστήμονες που θα το βρίσκουν σαν πτώμα
                    στο δρόμο για την επαγγελματική τους άνοδο
                    θα τρομάζουν βλέποντας το. 
                    

                    Μπορούν να αντικρίζουν μονό το κράνος
                    γεμάτο με επιγραφές της ζωής που χάθηκε
                    όπου λέγεται καθαρά και χωρίς αυταπάτες
                    ότι μαζί με τους ανθρώπους απέτυχε και ο Ήλιος
                    για να λάμψει με εκείνο το φως  
                    που δεν άξιζε να παραχωρηθεί στους θνητούς
                    εκείνο το Αλλοτινό Χάος μεγάλων παραστάσεων
                    που ποιος ξέρει τη σοφία χειροπιαστών Θεών
                    θα χάριζαν στης μορφές του Κόσμου. 


                    Τα υπόλοιπα  όπως θα ήταν
                    ο θώρακας...η άρθρωση..οι σπόνδυλοι 
                    από πότε έμαθαν το μαύρο μαντάτο
                    ότι η Θεοί του Δίκαιου 
                    δεν υπήρξαν ποτέ χειροπιαστοί
                    απεγνωσμένη από τη ματαιότητα του Κόσμο
                    κρατούσαν σε λειτουργία το σώμα της Κόλασης
                    στους γκρεμούς. 


                    Σε ότι αφορά τις προσδοκίες....
                                              τα 'Ονειρα...
                                                     τις Ευαισθησίες...
                    και άλλες ελληνικές αρετές..
                    πιθανόν ...   
                     με μια απελπιστική περιπλάνηση μοναχικών 
                     να είναι ανάμεσα μας.


                     Οι δικηγόροι όμως δεν νοιάζονται πολύ
                     για τις ελληνικές Αρετές
                     και τις Αλήθειες της Ψυχής.    


                     Εκείνοι θέλουν υλικές μαρτυρίες
                                              συγκεκριμένες...
                                              χειροπιαστές...
                     ενώ εγώ και αυτοί τη φορά
                     μοίαζω πολύ φτωχός...
                     παρόλο που το Δίκιο μου είναι
                     όπως θα το αποκαλούσαν οι παρατηρητές.... 
                     .....  Αιώνιο.

Η ΠΡΟΟΔΟΣ Ηλίας Φουκης

Η ΠΡΟΟΔΟΣ Αυτονων που ακόμη δεν έχουν  γεννηθεί , κάποιος,              με μία έντονη βιβλική προσοχή στην χρήση του λόγου, θα τ...